مقدمه

یکى از ابزارها و شیوه هاى ایالات متحده براى تغییر رفتار و یا تضعیف نظام جمهورى اسلامى ایران، تقویت آموزه هاى جنگ نرم در سیاست هاى عملیاتى و راهبردى است.

با توجه به پراکندگى نیروهاى نظامى امریکا در منطقه و بالتبع افزایش آسیب پذیرى آنها، مخالفت جامعه جهانى با تداوم سیاست یکجانبه گرایانه مبتنى بر نظام هژمونیک، پیروزى قاطع کاندیداهاى حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهورى و یک سوم مجلس سنا به تاریخ چهارم نوامبر 2008 و بهره بردارى ابزارى آنان از موءلفه هاى نرم افزارگرایانه، اقتدار یگان هاى نظامى جمهورى اسلامى ایران در حوزه «جنگ هاى نامتقارن علوى» و «بازدارندگى موشکى»، ابهام اطلاعاتى غرب پیرامون نوع و دامنه واکنش جمهورى اسلامى ایران در قبال سناریوى حمله نظامى ، تهدید ثبات امنیت عرضه انرژى، تکثر قومى ـ فرقه اى در ایران، عمق استراتژیک پایین فلسطین اشغالى و اقتدار روزافزون نظام در میان جنبش آزادیخواه از مهم ترین دلایل ایالات متحده براى بکارگیرى «دکترین جنگ نرم» علیه جمهورى اسلامى ایران است؛ به همین دلیل تضمین امنیت ملى، ضرورت توسعه «عمق استراتژیک داخلى و خارجى» و تحقق اهداف عالیه سند چشم انداز(1) ایجاب مى کند که متولیان امر با رویکرد کاربردى ـ راهبردى نسبت به آسیب شناسى پیامدهاى جنگ نرم امریکا و اتخاذ پاداستراتژى کارآمد براى مهار و خنثى سازى آن اقدام کنند.